Milano Duomo'nun İçini Keşfedin

Duomo'ya adım attığınızda dikkatinizi çeken ilk şey, tavana doğru uzanan ağır sütunlardan oluşan sütunlu geçitidir. Kanatlar da dahil olmak üzere beş geniş nefe sahip olan katedral, yüksekliği 78 feet (24m) ve çapı 8 feet (2,5m) olan 40 sütun sırası ile bölünmüştür. Sütunlar sağlam tuğladan yapılmış ve dönemin dükü Gian Galeazzo Visconti tarafından bağışlanan mermerle cömertçe kaplanmıştır. Sütunların başlıkları zengin bir şekilde dekore edilmiştir; her birinin üzerinde sekiz heykel, iki ila üç daire şeklinde daha küçük heykeller ve süslemeler bulunmaktadır. Sütunlar, katedralin süslü oymalarla kaplı ruhani kasık tonozlarının tepesinde kaynaşmıştır.

Katedralin simetrik desenli zeminine hayranlık duymak kaçınılmazdır çünkü zemin tüm alanı kaplamaktadır. Zemin tamamen mermerden yapılmıştır. Martino Bassi tarafından, 16. yüzyılın ikinci yarısında tasarlayan mimar Pellegrino Tibaldi'nin eskizleri kullanılarak inşa edilmiştir. Bitişik gri-pembe Candoglia mermer plakaları, Como Gölü'nden Arzo kırmızı ve siyah Vannera mermeriyle birlikte kakılarak muhteşem çiçek motifleri oluşturulmuştur. Zemin, Candoglia mermerinin hassas doğası nedeniyle birçok restorasyon ve renovasyonlara tabi tutulmuştur.

Milano'nun en eski kültür kurumlarından biri olan Müzik Şapeli, 1402 yılında kurulmuş bir korodur. Dairesel presbiteryumda oturur, bir müzik şefi, bir şef yardımcısı, bir orgcu ve bir çocuk korosundan oluşur. Müzik Şapeli yıllar boyunca Vincenzo Ruffo ve Giulio Cesare gibi ustaları ağırlamıştır. Bir noktada orgcu J.S.'nin oğlu Johann Christian'dı. Bach. Söylemeye gerek yok, bu koro çok başarılı ve her Pazar saat 11:00'de Efkaristiya kutlamalarına eşlik ederken duyulabilir.

Orta nef, kilisenin din adamlarına özel bir bölümü olan güzel bir presbiteryuma açılır. Presbiteryum, ortasında antik bir yüksek sunak bulunan 10 sütunla çevrili yükseltilmiş bir yarım daireye bölünmüştür. Bu yüksek sunak aslen MS 313 yılında kurulan Santa Maria Maggiore bazilikasına aittir ve brocatelle mermerinden yekpare bir bloktur. Sunağın ortasında, 3. yüzyıldan kalma bir Roma Lahdi'nin parçası olduğu söylenen, elinde parşömen tutan bir adam levhası bulunmaktadır.

Katedralin güney koridorundaki cephe kapılarından girdiğinizde, binanın tüm genişliğini geçen ve ortasında pirinç bir çizgi bulunan beyaz bir şerit göreceksiniz. Bu, 1786 yılında inşa edilmiş bir güneş saati. Tavana oyulmuş bir gnomon deliğinden içeri ince bir ışık huzmesi girer ve güneşin öğle vaktini gösteren pirinç çizgiye çarpar. Pirinç hattın her iki yanında, yılın mevsimini anlatmak için Zodyak işaretleriyle basılmış küçük beyaz levhalar bulunmaktadır.

Milano Duomo Müze, 14. ve 19. yüzyıllar arasında katedralin inşasında yer alan eserlerden oluşan bir koleksiyondur. Bir zamanlar katedralin bir parçası olan heykeller, tablolar, vitray pencereler, duvar halıları, mimari modeller ve pişmiş toprak dökümler içermektedir. Yıllar boyunca çeşitli tarz ve sanatçılar tarafından yaratılmış, savaş ve ayaklanmalarda hayatta kalmışlardır. Başka bir deyişle, büyük katedralin fiziksel tarihi, onu inşa etmek için gösterilen kolektif ve özenli çabayı görüntülemiştir. Müze 1953 yılında açılmıştır.

Yüksek sunağın altında göz kamaştırıcı mermerden yapılmış bir mahzen olduğu pek çok kişi tarafından bilinen bir gerçektir. Resmi olarak Duomo'nun Jemale Şapeli olarak adlandırılan mahzen, 16. yüzyılda Aziz Charles Borromeo'nun en sevdiği sanatçı olan Pellegrino Tibaldi tarafından tasarlanmıştır. Kubbeye benzeyen tavanı, İsa'nın Çilesi ve Efkaristiya'yı tasvir eden alçı gravürlerle süslenmiştir. Ortada, Aziz Charles Borromeo'nun kutsal emanetlerini içeren ve mermer karışımlı Toskana sütunlarıyla çevrili bir sunak bulunmaktadır.

Trivulzio Şamdanı, 1549 yılında kiliseye bağışlanmış olan Gotik tasarımlı dallı bir şamdandır. Bu çarpıcı metal işçiliğinin birçok köken hikayesi vardır; bazı akademisyenler 12. ve 13. yüzyıllarda İtalyan kuyumcular tarafından yaratıldığını söylerken, diğerleri bu tarzın Fransız kiliselerinde yaygın olarak görülmesi nedeniyle Paris atölyelerinde ortaya çıktığını söylemektedir. Orijinal parça sadece dört parçadan eksikti ve Milanolu heykeltıraş ve bronz ustası Giovanni Busca eseri sekiz parçalı bir model olarak tamamlamak üzere görevlendirildi.

Milano Duomo'sunda daha küçük sunaklar bulunmaktadır. Çoğunlukla taştan oyulmuş olan bu sunaklar, mermer sütunlarla çevrili yüksek kabartma heykeller ve heykellerin bir karışımını içerir. Sağ transeptte Meryem Ana ve Ağaç Sunağı'nı bulacaksınız. Güney kısmında, Klasik tarzdaki heykellerin ayrıntılı bir düzenlemesi olan San Giovanni Bono sunağını bulacaksınız. Tek parça gibi görünse de sunak, farklı heykellerden oluşan bir koleksiyondur. Bir diğer dikkat çekici manzara ise Aziz Joseph sunağıdır.

Bahsi 14. yüzyıl gibi erken bir tarihte geçmektedir. Rahip Martino de Stremidi tarafından iki yılda inşa edilen orijinal org o kadar büyüktü ki, iki adam tarafından hareket ettirilen büyük bir tekerlek aracılığıyla çalıştırılması gerekiyordu. Kilisenin mimari reformu sırasında, sunak nihayet presbiteryumdaki yüksek sunağın iki yanına yerleştirildi. Org boruları için ayrıntılı oymalar ve kaplamalarla süslüdür. Birçok restorasyonla org, mekanik bir enstrümandan elektrikle çalışan bir enstrümana dönüştürülmüştür.

Sunağın solunda, 1562 yılında tamamlandığı söylenen Aziz Bartholomew Flayed heykeli yer almaktadır. Katedralin en göze çarpan heykellerinden biridir ve acımasız tasarımıyla bilinir. Aziz Bartholomeos'un derisi vahşice yüzülmüş, ham etini ve kaslarını ortaya çıkaran neredeyse gerçek boyutlu bir heykeli bulunmaktadır. Omzuna sarılan giysi bir giysi değil, derisidir. Geleneğe göre, İsa'nın havarilerinden Aziz Bartolomeos'un derisi canlı canlı yüzülmüştür.

Duomo Milano'nun arkeolojik alanı Katedral'in altında yer almaktadır. Bölgede Aziz John Vaftizhanesi'nin kalıntıları, Santa Tecla Bazilika'nın kalıntıları ve eski bir mezarlık bulunmaktadır. Vaftizhanenin 387 yılında inşa edildiği ve 1394 yılında yıkıldığı söylenirken, Santa Tecla bazilikası da 4. yüzyılın başlarından kalmadır ve Santa Maria Maggiore bazilikasının yanında yer almaktadır. Şaşırtıcı bir gerçek de, yapının yıkılmış katmanlarının ve mermer kalıntılarının 1961 yılındaki kazıya kadar bilinmemesidir.